Een Spielberg-waardig scenario
Deze blog kon om een aantal redenen pas op maandag geschreven worden. Niet in de laatste plaats omdat ik ter plaatse was en pas maandag de 1100 kilometers terug heb afgelegd en mijn toetsenbord weer heb teruggevonden. Maar natuurlijk moest ik het ook allemaal even een plekje geven, wat zich afspeelde tegen het schitterende decor van het Red Bull circuit in de Steiermark. Want het was me nogal wat. Tot grofweg ronde 50 zag het er allemaal uit als een voorspelbare sequal; het zesde deel van ‘Verstappen verovert de Red Bull Ring’. Beproefde formule. Maar toen was er die plottwist, die alle kijkers op het puntje van de stoel deed zitten. Twee sterke hoofdrolspelers die niet op het tweede plan gezet wilden worden en een spectaculaire laatste akte, met optredens van coureurs die zich wat meer in de coulissen bevonden..
Openingsakte in 4 delen
Het circuit mag dan tot de kortste en relatief simpelste (qua aantal bochten) van de hele kalender behoren, de opbouw naar het ultieme moment op de zondagmiddag was bijzonder lang en enerverend. Maar liefst één vrije training, twee kwalificaties en een mini-prix (sprintrace) gingen aan het hoofdmenu vooraf.
Op vrijdagmiddag mochten de 20 coureurs, die collectief het jaar ervoor nog goed waren voor ontelbare ‘track limit’ overschrijdingen, bewijzen dat het echt ondoenlijk was om de voorlaatste en laatste bocht goed aan te snijden. Wat bleek? Een beetje grind net over de rand van de kerbstones en ineens kan (vrijwel) iedereen netjes binnen de lijnen kleuren. Wie dat niet deed, kostte het tijd of een pittige uitstap en veel schade. Dat ondervond onder andere Charles Leclerc in de sprint qualifying. Het gravel bleek dus een uitstekende vondst van de FIA en het circuit. Het zou echter niet betekenen dat we helemaal van het ‘track limit spook’ af zouden zijn, want Piastri zou er zaterdag en uiteindelijk ook zondag behoorlijk zuur van zijn.
Het leek vooraf wel bijna zeker dat er een Oranje-feestje in Oostenrijk zou komen. Zelfs als Max niet zou zegevieren, dan waren Norris of Piastri favoriet, met hun all-round uitstekende ‘papaya-oranje’ McLaren bolides. Het liep helemaal anders en de vroege voortekenen waren er in de eerste vrije training. Max viel stil op start-finish en veroorzaakte een code rood. Door de auto slim achteruit te laten lopen en via een opening in de pitmuur weer bij het team af te leveren, was de schade beperkt. Het bleek een eenvoudig op te lossen sensor-issue en gelukkig geen motorproblemen, want die kent met name Verstappen’s kant van de garage al genoeg de laatste tijd.
Legendarisch geneuzel
Waar de motor heel zou blijven, kwam het gerammel en gepruttel in het weekend toch vooral van Verstappen senior. Op donderdag zag het er allemaal nog gemoedelijk uit in de pitbox. Jos stond honderduit te ‘Maxsplainen’ aan GP en na de pedaaltjes en zitpositie te hebben ingesteld voegde Max zich daarbij. Alles koek en ei. Maar Jos zou ook een rol hebben in de Legends Parade op zondag, waarin hij zou rijden in een RB8. Hij voelde en/of hoorde dat Horner daar niet blij mee was en niet wilde dat Verstappen senior gefilmd zou worden. Jos’ reactie was er één van ‘graag of niet’ en hij meldde zich zeer publiekelijk voor af, zonder de reden onder stoelen of banken te steken. Horner zei vervolgens van niets te weten en er geen veto in te hebben. Maar geen veto is niet hetzelfde als geen vinger erin hebben. Het gedoe had Christian wel op het idee gebracht om in een sneer naar Toto’s paaipogingen richting Max nog aan te geven dat Jos Verstappen wel beschikbaar was voor Mercedes. Prompt liet Jos zich natuurlijk fotograferen bij het inlopen van de Mercedes hospitality unit. Rust en kalmte bewaren, heren? Het leek welk een kleuterschool, zou ook Helmut Marko tegen de pers zeggen.
Wie wint de sprint?
Gelukkig was er genoeg kans dit weekend om de zinnen te verzetten en te genieten van de actie op de baan. Te beginnen met de sprintkwalificatie op vrijdagmiddag. Dat werd een prooi voor Verstappen, die Norris op net iets minder dan 1 tiende achter hem wist te houden, met Piastri op 3 tienden. Opvallende patronen waren er nauwelijks: Pérez zat weer te ver van Max af en scoorde P7, Russell was weer beter dan Hamilton en wat verder naar achteren werd Ricciardo weer verslagen door Tsunoda. Wel verrassend was dat Logan Sargeant voor het eerst dit jaar voor teamgenoot Albon kwalificeerde…’on merit’. Iets minder verrassend, maar wel bijzonder; Sainz zat er vanaf het begin van dit weekend beter bij dan Leclerc en Alpine heeft de rol van vijfde team overgenomen van Aston Martin, dat ploetert en stoeit met doorontwikkelen.
De sprintrace zelf op zaterdagochtend was een paar ronden lang serieus spannend. Verstappen startte sterk, maar een DRS-gat was moeilijk te trekken en hij verloor zijn eerste plaats in het begin aan Norris door een inhaalactie in bocht 3. Max pareerde direct en was er zelfs zonder DRS in bocht 4 meteen weer voorbij. Dat gaf Piastri de kans om er als lachende derde van te profiteren: hij kon Norris voorbij, maar moest Max de overwinning laten. Daarachter was de race niet bijster spannend en eindigde het gevecht om punten precies zoals men gestart was, behalve dat Pérez zich liet verschalken. Leclerc wist zich van P10 tot voor de machteloze Mexicaan te knokken, die dus het laatste sprintpuntje pakte.
Op het scherpst van de snede
Het vervolg van het weekend zou allicht nog meer een Verstappen-feestje moeten worden. Door het heropenen van Parc Fermé en de mogelijkheid wat verder te finetunen zou Red Bull nog wat performance moeten kunnen vinden, waar McLaren zoals de afgelopen races al bleek, meteen staat met een behoorlijk optimale set-up. In het eerste deel van de kwalificatie op een bloedwarme zaterdagmiddag was er nog niet veel te merken van verder uitlopen. Sterker nog, het hele veld zat in Q1 binnen ongeveer 8 tienden van een seconde. Natuurlijk komt dat deels door de korte baan, maar het was wel een unicum! Daar moet bij vermeld; In Q2 liep het gat tussen de snelste en langzaamste auto op naar 1,2 seconden en in Q3 was het 1,5 seconden. Dat werd vooral veroorzaakt door een ontketende Verstappen, die 0,4 seconden aan kop pakte., P2 tot en met P7 waren maar 0.3 van elkaar verwijderd. Op P8 op 0.888 seconden meldde zich Sergio Pérez. Die is als wingman voor Max absoluut waardeloos en het is dan ook onbegrijpelijk dat hij een krabbel heeft mogen zetten voor nog twee jaar kansloze excuses verzinnen voor stelselmatige under-performance.
Zoals uit de race zou blijken is, wanneer Leclerc een off-day heeft, Sainz altijd in de buurt. Bij McLaren kan Piastri er staan als Norris uitvalt, zelfs als zijn derde kwalificatieplek wordt afgepakt door een discutabel (of in ieder geval hevig bediscussieerd) geval van track limits. Mercedes zit er ook altijd goed bij en Hamilton is nooit ver van Russell verwijderd. Zo niet bij Red Bull. Max moest alleen de kastanjes uit het vuur halen en dat ging hem lang erg goed af. Tot de tweede pitstop. Red Bull had bij de eerste stop al een ‘gevalletje oeps’ toen ze Verstappen terugstuurden vlak voor de wel pittende, maar toch alerte Norris. De stewards keken ernaar, maar vonden het uiteindelijk geen unsafe release.
Bij de tweede stop ging het wel mis. Verstappen zou naar gebruikte mediums wisselen, terwijl Norris er meteen achteraan kwam om naar nieuwe mediums te gaan. Het gat van 7 seconden was prima, maar Red Bull had een probleem rechtsachter en moest Verstappen vervolgens behoeden voor (weer) een unsafe release. Weg voorsprong. Norris zat binnen no-time binnen DRS schootsafstand. Wat volgde was een gevecht wat leek op Verstappen-Leclerc 2019. De enige kans van Norris was bocht 3 en die werd op alle mogelijke manieren aangevallen en dus ook verdedigd. Binnendoor, buitenlangs en nog net niet over elkaar heen. Beide coureurs gingen tot en over het randje en het gevecht werd op het scherpst van de snede aangegaan. Totdat…er het onvermijdelijke contact was.
Moet een winnaar ook kunnen verliezen?
Bij de vierde of vijfde poging koos Norris de buitenkant en verdedigde Verstappen ongeveer zoals hij dat ooit deed tegen Bottas op Imola: net 10 cm te veel, waardoor er geen auto meer volledig op de baan naast zou passen. Norris had makkelijk een stuk kerbstone mee kunnen pakken om dan een cutback te doen, maar deed dat niet. Beiden waren onverzettelijk en niet bereid een centimeter toe te geven. Ze hadden in de eerdere poging al makkelijk er samen af kunnen liggen, zeker toen Norris binnendoor zo laat remde dat hij de auto niet meer op de baan kon houden.
Maar bij het laatste incident was Verstappen ‘predominantly at fault’ en leverde dat straf op. Die straf zou er niet meer toe doen. Niet eens omdat de stewards ook Norris al een 5s straf moesten geven vanwege het herhaaldelijk overschrijden van track limits, maar omdat beide heren door een lekke band hun titelgevecht in een overlevingsstrijd zagen veranderen. Had Max niet zijn verlies kunnen of moeten nemen? Staat hij niet genoeg voor om Norris deze keer de winst te gunnen? Nee…zo werkt het mentale model van een winnaar niet. Opgeven? Je in laten halen? Je verlies nemen? Ik ken maar weinig ‘nice guy champions’ in F1. Button en Hakkinen, allicht. Maar zelfs de calculerende Prost was niet vies van een ‘ongelukje’ om de titel binnen te slepen. En zo opzichtig en doelbewust was de actie van Max in ieder geval niet.
De lachende derde bij dit gevecht was niet, zoals in de sprintrace, Oscar Piastri, maar George Russell. Die had eerder in de race knap Hamilton van zich af weten te houden en Sainz op wat afstand gereden. Hij nam het cadeau gretig in ontvangst en moest alleen zijn overenthousiaste teambaas van zich afslaan toen die weer eens live commentaar op de boordradio gaf. Achter hem volgden een wat zure Piastri (veel ‘wat als-en’) en een tevreden Carlos Sainz. Verstappen wist het vege lijf te redden en op P5 terug te keren, achter Hamilton. Norris reed onderweg naar de pitstraat nog alles aan flarden en liet stukken carbon achter op de baan. Niet alleen was zijn bolide daardoor meer beschadigd dan strikt noodzakelijk, hij veroorzaakte ook nog een VSC.
Hoe gaat missie #DriveItOut verder?
De slotsom, zoals ook Horner die snel maakte, was dat zowel Verstappen als Red Bull Racing hun voorsprong in de respectievelijke kampioenschappen zagen toenemen. Verstappen was nuchter en vond zijn botsing met Lando jammer en onnodig, maar ‘incidents happen’. Zo dachten ze er bij McLaren niet over. Zowel Norris als Andrea Stella waren ontsteld en keken niet zozeer naar de eigen aanvallende fouten, maar vooral naar het met hand en tand verdedigen van Max. Stella vond zelfs dat het een direct gevolg was van ‘te mild straffen in 2021’. Daar deed het collectieve Britse journaille met gretigheid een schepje bovenop. Het resultaat is een bak online haat die geen mens zou moeten hoeven verdragen. Maar wel veel clicks en views en ‘audience engagement’ voor de diverse media die teruggaan tot 2015 om aan te tonen dat de 3-voudig Wereldkampioen echt een gevaar op de weg is. Buxton maakte in de post-race show lachend gehakt van de professionele analyse van Alex Brundle, die aangaf dat de touché weinig om het lijf had.
Aan de ene kant hoort dit er helaas bij dezer dagen. Aan de vooravond van de Britse Grand Prix helpt het Silverstone misschien zelfs om de laatste kaarten te verkopen, zodat men collectief die Nederlander kan uitjouwen. Maar oproepen voor een herhaling van Copse Corner ’21 worden ook al gretig gedeeld en de verwensingen aan Max’ adres zijn aanzienlijk kwalijker dan de scheldkanonnade die Yuki dit weekend een E 40.000 boete opleverde. Max zal daardoor ongetwijfeld weer zwaar beveiligd worden dit weekend en zijn familie krijgt het online ook allemaal weer te verduren. Op sommige momenten denk ik: dit is mijn sport niet meer. Als ze dit niet kunnen verdrijven uit de sport, zoals de officiële titel van het #DriveItOut programma oproept, dan verdrijft het vanzelf de fans van echt racen. Want daar heeft al dit gekrakeel en valse retoriek niets mee te maken.
