Tekst: Rob Beltman
Foto: Rob Bruijgoms (@BUSHOK)
Meesterzetten en misperen op magisch Monza
Aan gespreksstof was absoluut geen gebrek voor, tijdens en na het bezoek van de Formule 1 aan Monza! Door het geknok van de top 4 teams, en zelfs de teamgenoten onderling, zou het vrije-trainingsdebuut van Andrea Kimi Antonelli in de Mercedes en het instappen van Franco Colapinto als vervanger van Logan Sargeant bijna vergeten kunnen worden. Het was een Grand Prix die de toeschouwers geenszins teleurstelde, maar voor sommige teams toch wel erg veel teleurstelling aan de oppervlakte bracht. Niets kon echter afbreuk doen aan de magie van een overwinning van de Scuderia Ferrari op The Temple of Speed.
Stroeve start
Nadat Verstappen op zijn eigen Zandvoort ruim 20 seconden aan de broek kreeg van Lando Norris was de vraag natuurlijk of Red Bull in Monza een vuist zou kunnen maken, of weer aan schadebeperking moest doen. De eerste trainingssessie zou al wat duidelijkheid kunnen bieden…maar die lag al na 10 minuten stil. De vliegende start van Antonelli eindigde in de bandenstapels van de Parabolica. Hij wilde op rode banden en met weinig brandstof meteen laten zien waarom iedereen die er verstand van heeft hem zo ontzettend hoog heeft zitten. De vraag is of Mercedes hem niet een beetje in bescherming had moeten nemen met een conservatiever runplan. Nu kostte het Kimi de rest van zijn eerste FP1, Mercedes de kans om data over de baan en de nieuwe vs oude vloer te verzamelen en George Russell een deel van FP2 omdat de auto nog niet klaar was.
Afgezien van de rode vlag verliepen FP1 en FP2 verder vrij soepel. McLaren zat er telkens vooraan bij, net als Ferrari. Beide teams hadden een speciale low-downforce achtervleugel, die Red Bull niet heeft ontwikkeld. Hoewel Verstappen met een late run op de softs FP1 nog als snelste afsloot, viel in FP2 al op dat het qua snelheid en bandenslijtage een moeilijk verhaal zou worden. Er was nog een klein vraagteken ten aanzien van de motorstanden, maar dat zou zaterdag niet de beslissende factor blijken te zijn. Waar het weekend voor Red Bull en Antonelli stroef begon, was Colapinto gewoon solide bezig. Hij sloot de laatste vrije training af op ongeveer 2 tienden van teamgenoot Albon.
Top en flop in de kwalificatie
Toen het er op zaterdag echt op aankwam en er geen verstoppertje meer kon worden gespeeld met motorstanden en fuel-loads, leek het een spannend gevecht tussen 4 teams te worden, die binnen een paar tienden van elkaar zaten. We zagen geen dramatische en beschamende toestanden zoals enkele jaren terug om maar een ‘tow’ te krijgen, maar gek genoeg ook niet één team dat echt de tweede auto puur inzette om de eerste rijder over het rechte stuk wat extra tienden te geven. Meestal reed men 4 tot 5 seconden achter de voorganger. Goed genoeg voor iets ‘dunnere’ lucht, niet dicht genoeg bij voor vuile lucht en zeker niet voor een echte aanzuigende werking.
De vraag was natuurlijk wie zich bij de top 4 in Q3 kon gaan voegen. Dat lukte uiteindelijk twee relatief ‘usual suspects’: Hulkenberg op P10 en Albon op P9. Colapinto maakte bij zijn laatste ronde in Q1 een pittige fout in Lesmo II en was daarna klaar. Hij zou knap naar P12 terugrijden in een verder foutloze race. Magnussen zou op zondag stuivertje wisselen met de Hulk, maar is op de zaterdagen geen partij. Opvallende afwezigen in de top 10 waren natuurlijk weer de Saubers (bar slecht!), de Alpine’s (P14 en P15), de VCARBS (Yuki Q1 en Danny Q2) en de Astons (zelfs geen 5e team meer!).
Het gevecht om pole was extreem spannend en het voor elkaar krijgen van een perfecte ronde kennelijk ook. Norris was bloedontevreden over zijn rondgang, maar pakte wel pole. Lewis gaf maar 0.186 toe, maar pakte daarmee P6. Hij zou achteraf zeggen dat hij “simpelweg het niet kan…kwalificeren. Ik ben gewoon slecht. Ik hoop dat Kimi het beter gaat doen.” Nu zal dat de teleurstelling van het moment zijn, maar feit is dat die 2 tienden dus ruimte gaven aan respectievelijk Piastri, Russell, Leclerc en Sainz. Verstappen glibberde en gleed naar P7 op bijna 7 tienden, gevolgd door Pérez. Ze reden in Q3 beiden een tijd die slechter was dan Q2, omdat de beide sets gloednieuwe softs niet aan de praat te krijgen waren en de auto onderstuurde. Dat wil je in de Lesmo’s en de Parabolica zeker niet en kost gewoon bakken tijd.
Zinderende zondag
De zondag zou een uitgesproken gelegenheid bieden aan polesitter Norris om een flinke deuk te slaan in de kampioenschapsvoorsprong van Verstappen. Misschien kon McLaren zelfs de leiding bij de constructeurs overnemen. Met een volledig Papaya eerste startrij en een auto met superieure race-pace waren alle kansen aan hun zijde. Twee vraagtekens: de bandenslijtage bij asfalt van 50 graden-plus en de kopman, die nog nooit startend vanaf pole een eerste ronde aan de leiding afsloot.
Lang hoefden we niet te wachten op de antwoorden. Norris startte goed en Piastri dekte in de eerste chicane zijn teamgenoot goed af. Wel schrok Russell van die beweging en was de eerste escape-road toerist een feit. Al in de tweede chicane had Piastri genoeg van de rol als wingman en stak op briljante wijze Norris aan de buitenkant voorbij. Zonder contact, dus ongetwijfeld volgens de ‘Papaya-regels’ die later nog aangehaald zouden worden.
Leclerc kon profiteren v an het gebrek aan exit-speed bij Norris en zo sloot Lando zijn eerste ronde als derde af. Verstappen reed inmiddels op P6 en het gat tussen beiden was dus weer behapbaar. Zeker omdat Max op de harde band was gestart en dus mogelijk lang door zou kunnen rijden, waar alle coureurs voor hem op mediums stonden. De race was meteen aan en het tempo aan de kop was door de nieuwe slagvolgorde best hoog. In ronde 10 begonnen de eerste pitstops al en geen enkele medium-band ging langer mee dan 20 ronden (Sainz). Maar Verstappen reed nauwelijks aan kop op de harde band of ook hij moest naar binnen (L22). Duidelijk was toen al dat dit een tweestopper zou worden voor iedereen. Verstappen stak nog een keer hard en kon dus niet anders meer. Leclerc was al in ronde 15 gegaan en was achter Norris beland, wat de pitwall nog een boze radio-boodschap van de Monegask opleverde.
Maar de Papaya’s zaten nu achter elkaar aan op de baan en wisselden snelste ronden in razend tempo af. Piastri was overtuigd dat hij de kop kon houden en er geen team-orders zouden komen. De enige boodschap (aan Norris) was: “You’re free to race, Papaya rules”. Welnu: die strijd kwam er niet, want Piastri was gewoon de snellere van de twee en hield zijn banden nog beter in leven ook. Leclerc was de snelste van de twee Ferrari’s en was kennelijk nog beter in staat met name de linker voorband te ontzien. Zodanig dat hij een éénstopper waagde om maar die piepkleine kans te hebben op die magisch Monza-madness die zich meester maakt van alle Tifosi als Ferrari de thuisrace mocht winnen. En zo geschiedde. Leclerc voor Piastri, die flink baalde dat hij een paar tellen te kort kwam. Maar niet zozeer als Lando, die verwijten mocht maken aan zijn ambitieuze teamgenoot die hem voorbij stak, zijn team die geen keuze voor hem maakte, maar nog het meest aan zichzelf voor een race van wederom gemiste kansen.
Kleur bekennen
Toen de rode fakkels waren gedoofd, de Italianen waren uitgezongen en de Leclerc misschien een beetje ging beseffen wat hij net had gedaan, ging het gesprek al snel over op de strategie van McLaren. Waarom geen hold-orders in die eerste ronde? Waarom niet zorgen dat ze ook een één-stopper konden doen door elkaar niet op te jutten? Waarom geen positie-wisseling in die laatste ronde? Norris laat met Hongarije en Monza nu gratis 10 punten in het rijderskampioenschap liggen, die naar zijn teamgenoot zijn gegaan. Hij staat, mede door het rijden van de snelste ronde, maar 8 punten dichterbij dan toen het circus Zandvoort verliet, op 62 punten. Nu is dat genoeg (8 punten per raceweekend = 64 punten bijhalen), maar niet comfortabel. McLaren zal, vanaf Baku, kleur moeten gaan bekennen en moeten kiezen voor Norris als hij Verstappen echt voorbij moet gaan steken. Of Piastri (en zijn manager mark Webber) een dergelijke situatie accepteren, is maar de vraag.
Wie de actuele situatie in iedere geval niet accepteert, is Max Verstappen. Hij gaf duidelijk aan dat hij niet het materiaal heeft om te vechten om de titel. Een auto die, zonder de problemen bij Russell in bocht 1, gewoon 7e was geworden. Kansloos. Voeg daarbij een slechte pitstop (6.2 seconden) en een slapende pitmuur en het debakel is compleet. Over dat laatste: Max moest zelf vragen of de motor weer naar een betere stand mocht, nadat hij ingehaald werd door Norris. Een motor die ook nog eens problemen kende, waardoor ze niet in een goede stand konden rijden. Pijnlijk, wetende dat Max al 5 keer gewisseld heeft en de laatste race die hij kon winnen (Spa) moest laten schieten i.v.m. een gridstraf voor een motorwissel.
Machteloos toekijken
De vraag is hoe snel Red Bull het lek boven gaat krijgen en op welke banen men eventueel de strijd aan zou kunnen gaan. Baku en Singapore waren in de dominante jaren al lastig. De kans is groot dat Verstappen daar alleen op de grote schermen langs de baan goed kan volgen wat er aan de kop van het veld gebeurt, terwijl hij weer moet rijden voor P6 of P7.
Dat toekijken op schermen kan ook K-Mag, want die hoeft niet in te stappen in Azerbaijan. Zijn kleine ‘push-and-shove’ met Gasly op Monza was goed voor 10 seconden straf, maar ook voor de laatste 2 penalty punten op de racelicentie, waardoor hij de volgende Grand Prix niet mee mag doen. Bearman mag zich dus waarschijnlijk klaarmaken voor een eerder debuut bij Haas dan hij gedacht had. Het debat ging over hoe nodig zo’n ‘race-ban’ nu is, maar heel eerlijk gezegd had Magnussen begin dit jaar al meer dan genoeg gedaan om hem een keer te verdienen. Geen medelijden, wat mij betreft.
Qua straffen was Monza overigens wel een bijzondere Grand Prix voor Haas en VCARB. Danny Ric ruïneerde eerst de race van Hulkenberg door hem in ronde 1 van de baan te kegelen, waarna de Duitser niet meer in de top 10 mee kon. Hulkenberg op zijn beurt zorgde ervoor dat Yuki uit zou vallen, door hem opzichtig te rammen in de eerste chicane. Danny Ric diende zijn straf voor de carambolage bij zijn eerste stop. Omdat een monteur, die niet lang genoeg kon toekijken, een handje op de voorvleugel legde, kreeg hij echter nog 10 seconden straf voor het niet juist uitdienen van de eerste penalty. Meer dan een 13e plek, achter Colapinto en Alonso, zat er daarna niet meer in. Zo is niet alleen Red Bull, maar ook VCARB de weg goed kwijt.