Tekst: Rob Beltman
Fotografie: Rob Beltman
Oranje boven in de Zandvoortse duinen
De vierde editie van de moderne Dutch Grand Prix beloofde onvoorspelbaarder te worden dan ooit. Vier teams ‘in de mix’, een terugkeer van de zomerstop en een weerbeeld waar vrijwel geen peil op te trekken was. Het werd een prooi voor een oranje bolide (sorry…papaya’s), terwijl Max Verstappen genoegen moest nemen met de tweede plek, net vóór een verrassende Charles Leclerc. Daarachter: drama, intriges en gestuntel. Genoeg om een mooi race report op te maken, van uw verslaggever ter plaatse.
Actie naast, niet op de baan
Laat ik eerst maar een hele grote olifant in de kamer benoemen: baanactie was er tijdens deze vierde editie veel en veel te weinig. Ik weet niet of Zandvoort de duurzaamste GP wil worden door zo weinig mogelijk auto’s te laten rijden, maar de afwezigheid van de F2 en F3 werd erg gevoeld.
En nee, de F1 Academy maakt dat niet goed, ondanks drie Nederlandse deelneemsters in het kleine veld van 15 rijdsters, waaronder een succesvolle Maya Weug en opvallend sterke wildcard Nina Gademan. Op geen enkele dag stond een on-track activiteit gepland vóór 10:00 uur. Op zondag zou het programma pas om 10:40 uur starten, totdat het noodweer op zaterdagmiddag de dames dwong om reeds om 08:30 uur aan de start te staan. Ondanks alle jolige digitale communicatie en fan-activatie vond de Dutch GP overigens geen mogelijkheid dat even naar de kaarthouders te pushen of in de app aan te passen.
Steeds meer komt bij de DutchGP entertainment (waaronder Snollebollekes en Armin van Buuren) op de eerste plaats en is de motorsport naar het tweede plan verwezen. Tijdens de heftige crash van Sargeant en de rode vlag in FP3, schakelden we zodoende zonder replay of verdere informatie door naar de track-side entertainers, die het publiek graag nog wel even als klapvee wilden inzetten. Want een brandende bolide vraagt natuurlijk om een inhaak-meezing-momentje. Misplaatst en tekenend tegelijk.
Natuurlijk was die rode vlag het meest debet aan te weinig baanactie in FP3. Alleen Piastri kwam aan 10 ronden, maar de meesten haalden de 5 niet eens. In FP1 was het echter al niet veel beter. Dat kwam door de weersvoorspellingen voor het weekend, waarbij niemand op een winderige en natte baan de beperkte hoeveelheid intermediates en full-wets eraan wilde rijden om tijdens de mogelijk natte quali met lege handen te staan. Gevolg: gemiddeld maar 15 rondjes per coureur in FP1!
Kwalificatie met verrassingen!
Zoals de voetballende profeet uit betondorp al zei: “elk nadeel heeft z’n voordeel!”. De coureurs troffen op een stralende zaterdagmiddag vrijwel voor het eerste een droge baan en een zonnetje en het was meteen ‘voor het eggie’. Dat zou voor Q1 overigens nauwelijks verrassingen opleveren, of het moet zijn dat naast de niet mee-kwalificerende Sargeant en de dramatisch slechte Saubers, ook Ocon en Danny Ric snel konden gaan douchen. Oh…en Q1 werd getopt door Sergio Pérez…vooral omdat die een tweede set banden moest offeren na op zijn eerste run gehinderd te zijn door Hamilton.
Lewis was zelf overigens de verrassing van Q2, door daarin niet verder te komen dan P12. Tel daarbij zijn drie plaatsen gridstraf voor impeding en iedereen die hoopte op een nieuwe zegetocht van de zevenvoudig kampioen zag die hoop vervliegen. Ook Sainz, die tot de kwalificatie minder dan 10 ronden had kunnen rijden, was verrassend snel klaar en moest met P11 genoegen nemen.
Wel door: Alonso én Stroll, Albon en… Pierre Gasly! De Fransoos voelt zich duidelijk thuis op deze baan, waar hij vorig jaar nog op het podium stond. Albon werd overigens na zijn knappe prestatie later gediskwalificeerd om een kostbare en stompzinnige reden: Williams had de nieuwe vloer te breed ontworpen, toonde de FIA scanner aan.
In Q3 werd de strijd vooraan echt spannend, met drie teams in de mix. Leclerc en Pérez bungelden aan de onderkant van de top, maar Russell zou mogelijk een potje kunnen breken, terwijl de McLarens er oppermachtig uitzagen en Max eigenlijk alleen maar met de auto aan het stoeien was. Maar Max is Max en dus noteerde hij in zijn laatste ronde een verrassend sterke 1:10:029…goed voor P1. Nou ja, tot Norris over de streep kwam. Die bleek op deze toch korte baan maar liefst 0.356 te hebben gevonden en dus overtuigend pole te pakken. Piastri kwam niet verder dan P3 op een halve seconde (!) van zijn teamgenoot.
Klaar voor de start …
Direct na de pole van Norris ging het gesprek natuurlijk over de start en wie er de eerste bocht als eerste zou ingaan. Norris had bij zijn 5 eerdere pole-posities nog nooit de leiding behouden aan het einde van de eerste ronde. En ook in Zandvoort lukte dat niet. Verstappen startte subliem en Norris lag bij het ingaan van de eerste bocht op twee autolengtes achterstand. Piastri had eveneens een slechte start, wat zou kunnen duiden op een miscalculatie bij het McLaren team ten aanzien van de parameters. Aan de reactietijden van de coureurs lag het namelijk niet en wheelspin was er ook nauwelijks, maar de tweede fase van acceleratie was erg slecht bij beide bolides. Het is dus maar de vraag of de snijdende zelfkritiek die Norris vaak heeft in dit geval terecht was.
In ieder geval was er werk aan de winkel voor beide heren en de één deed dat een stuk voortvarender dan de ander. Norris kon in ronde 15 Verstappen makkelijk passeren en bleek over ongeveer 3 tot 5 tienden overpace te beschikken. Piastri daarentegen bleef wat langer stoeien met Russell en met name Leclerc. De strategie van McLaren om langer door te rijden in de eerste stint en een negen ronden voordeel op te bouwen, pakte slecht uit. Dat was mede de reden dat niet Piastri, maar de voortreffelijk rijdende Charles Leclerc het podium mocht betreden.
De Mercedessen waren op zondag geen factor van belang. Russell moest een tweestopper doen en viel uit het gevecht om de podiumplaatsen en de op zacht gestartte Hamilton reed in een leuke inhaalrace terug de top 10 in, naar P8. Hij wilde de snelste ronde pakken en had die ook lange tijd, dus gaf het team aan dat hij zich geen zorgen hoefde te maken. Norris wist echter in zijn allerlaatste ronde op oude harde banden nog even 6 honderdsten sneller te gaan. Zo liep hij 8 punten in op Verstappen die ‘nog maar’ 70 punten voorsprong heeft in het rijderskampioenschap.
Een korte, spannende ‘2e helft’
De fluctuaties in prestaties die we dit jaar zien zijn niets minder dan spectaculair. Waar Mercedes 3 races wist te winnen voor de zomerstop, heeft nu ook McLaren er 3 op hun naam. Ferrari boekte 2 zeges, maar leek sinds Monaco duidelijk het ‘vierde team’. Wie kan echter de epische strijd op Monza van vorig jaar vergeten, waar Ferrari duidelijk alles op alles zette en Sainz lange tijd de toen nog superieure Red Bull van Verstappen wist af te houden. Nu zal zeker McLaren daar in de mix zijn. Red Bull mag hopen dat de low downforce spec van het bodywork en de nieuwe vloer wel goed samenwerken. Voor Zandvoort reed Verstappen vanaf zaterdag namelijk met een Bahrain spec vloer omdat de balans voor hem geen moment goed was met de nieuwste specificatie.
Achter de top 4 is er geen duidelijke pikorde meer. Aston Martin moddert wat aan. Alpine is bij vlagen in staat punten te pakken. Williams zou erbij kunnen zitten als ze Albon een auto geven die wel door de technische keuring komt en Sargeant uit de auto halen om er een fatsoenlijke coureur in te zetten. Bij een aantal anderen, waaronder VCARB, blijft het armoe troef. Yuki kwalificeerde 3 plekken beter dan Ricciardo, maar eindigde 5 plekken achter hem. Beiden overigens kansloos voor punten.
Met nog 9 races te gaan, kan de strijd om P6 bij de constructeurs door VCARB nog verloren worden op basis van één spectaculair resultaat. Haas staat immers maar 7 punten achter. Maar ja…dan moeten ze de door een claim van Uralkali geblokkeerde bolides wel van Zandvoort naar Monza mogen rijden. Helemaal vooraan lijkt het duidelijk dat McLaren op weg is naar haar eerste constructeurs-kampioenschap in 25 jaar. De 30 punten voorsprong die Red Bull nog heeft, zullen in de aankomende 3-4 races wel ingelopen zijn. Deels omdat Red Bull het lek niet zo snel boven zal hebben, maar ook omdat het Pérez heeft behouden en die nu eenmaal steevast achter de twee Papaya-coureurs eindigt. Bij Red Bull mogen ze hopen, maar moeten ze vooral snoeihard werken om de titel bij de coureurs veilig te stellen. Een verschil van 8 punten per race is wat Norris nodig heeft om Max van de titel te houden. Op basis van Zandvoort is dat absoluut niet ondenkbaar. Het zou van Norris echter wel vragen dat hij volstrekt foutloos rijdt…ook en juist als de druk toeneemt!
