Tekst: Rob Beltman
Foto: Red Bull Content Pool
Papaya’s rule in vermakelijke klassieker!
In een weekend waarin hij volgens de nieuwe Papaya rules tweede viool zou moeten spelen pakte Piastri zijn tweede overwinning van het seizoen. De GP door de brede straten en nauwe bochten van Baku was een fantastisch spektakelstuk, waarin voor iedere tiende van een seconde gestreden werd en niet alleen de usual suspects in de topbolides, maar ook de rookies uit het middenveld wisten te schitteren!
Een smakelijk voorafje
Er was weer genoeg te bespreken voor het hele circus goed en wel was neergestreken in Baku. Natuurlijk was er de grootse presentatie van Adrian Newey bij Aston Marton, die door ‘de verlaten ex’ (Christian Horner) als ‘prematuur’ werd bestempeld. Maar voor de hele F1 wereld biedt deze al watertandende vooruitzichten voor 2026. Newey gaat daar namelijk door met Honda, in een gloedhagelnieuwe fabriek met topfaciliteiten. Andy Cowell (ex-Mercedes) en Dan Fallows (ex-Red Bull) zullen aan zijn zijde staan. Gaat Alonso nog één echt competitieve auto krijgen voor hij zijn helm aan de wilgen hangt?!
Bij Red Bull kijken ze op dit moment zeker niet zover vooruit en Horner heeft als het goed is dan ook andere zorgen. De grote vraag aan de start van het weekend was of het ‘monster uit Monza’ wederom zou blijven hangen rond P6, of toch beter voor de dag kon komen, dankzij wat kleine updates aan de vloer. Spoiler: Het zou een beetje van beide worden.
De ‘talk of the town’ was overigens McLaren, waar het team na rijp beraad besloot Norris voor te trekken in voorkomende gevallen, om hem nog een serieuze kans op de wereldtitel bij de coureurs te geven. Maar de pers had geen 5 minuten nodig om uit te vissen dat de gedachten over wat dat nu precies betekende nogal uit elkaar liepen. Wat Piastri precies wel of niet op zou moeten geven in welk scenario, was hoogst onduidelijk. Dat zouden we dus zondag wel zien…of niet.
En de ‘king of the streets’ is…
De vrije trainingen waren zoals zo vaak in Baku geplaagd door nogal wat rode vlag onderbrekingen waarbij weer vele dure bonnetjes uitgeschreven werden. Bij de ongelukkigen waren onder andere Charles Leclerc en Franco Colapinto in FP1, maar ook Ollie Bearman in FP3. Dat dat niets deed met hun vertrouwen, bleek wel in de kwalificatie op zaterdag. Leclerc pakte daar majestueus pole, zijn vierde op rij op dit circuit. Hij is dus met recht King of the Streets! Colapinto liet teamgenoot Albon achter zich in Q3 en dat kwam niet eens door de bizarre ‘unsafe release‘ van laatstgenoemde, die met een airbox (incl dry ice) in zijn cooling inlet de pitstraat uit reed. Ollie Bearman wist weliswaar op een ruime tiende na niet Q3 te halen, maar verschalkte wel quali-crusher Nico Hulkenberg en liet zien waarom K-Mag echt niet gemist zal worden door Haas.
Wie we dan wel missen, zijn natuurlijk nog wat toppers. De Red Bulls bijvoorbeeld. Max en Checo gingen in de vrije trainingen best redelijk, waarbij het er steeds wel uitzag alsof een top 3 positie haalbaar was. Dat bleek helaas uiteindelijk niet te lukken. Voor het eerst in 19 races kwalificeerde Checo vóór Max, maar het was een P4 om een P6. Het meest zorgwekkend was daarbij de constatering van Verstappen dat zijn auto aan de achterkant stuiterde en aan de voorkant geen ‘bite’ had. Resultaat van een setup-wisseling tussen FP3 en de kwalificatie, waar onder parc fermé dus ook voor de race niets meer aan te veranderen was.
Piastri stuurde zijn Papaya bolide naar P2 om te starten in een Ferrari-sandwich. Hij hoefde daardoor absoluut niet te vrezen voor een ondergeschikte rol aan zijn teamgenoot in de race, want Norris haakte in Q1 al verrassend af. Een zeer kortstondige gele vlag voor de haperende bolide van Ocon maakte dat Lando zijn cruciale snelle ronde af moest breken en met P17 de schlemiel van de zaterdag was.
Klassieker met knallend slot
De race had zoveel verhaallijnen vanaf de start dat het eigenlijk een fantastisch script zou zijn voor een film. Norris die met het mes tussen de tanden naar voren moest knokken, Leclerc die van al die poles er nu wel weer eens eentje wilde omzetten in een overwinning. Of wat te denken van Pérez, die gebrand zou zijn om zijn derde overwinning op deze straten te boeken. Piastri die met een klinkend resultaat misschien wel zou kunnen roepen wat zijn eveneens Australische manager ooit z’n team sarcastisch toevoegde (Silverstone 2010); “Not bad for a number 2 driver!”. En ergens in dat geweld zouden rookies als Colapinto en Bearman zich staande moeten houden en punten willen halen. Een harde dobber ging de zondag bij voorbaat worden voor Hamilton (motorwissel), Gasly (gediskwalificeerd door verkeerde fuel-flow in quali) en zijn teamgenoot Ocon, die zijn 150e Grand Prix reed dit weekend.
Vanaf het moment dat de lampen uitgingen was er serieus actie op de baan. Zowel Pérez als Verstappen wonnen een plekje, bij wat uiteindelijk hun enige mogelijkheid op inhalen voor positie zou blijken. Minder moeite daarmee had Norris, die op Hard gestart was en vrij vlot door het veld heen kwam, tot hij de eveneens op die band gestartte Albon tegenkwam. Vooraan was het een strategisch steekspel in twee drietallen: Leclerc, Piastri en Pérez waren al snel los van Sainz, Verstappen en Russell, die vervolgens behoorlijk dicht bij elkaar bleven. De altijd boeiende woordenwisselingen tussen Max en GP over de boordradio gingen met name over het aanremmen. Het stuiteren van zaterdag zette door en Verstappen moest vroeger remmen en nam minder snelheid mee de bochten in. Daarbij gingen de Medium banden er bovendien snel aan en was Max in ronde 12 één van de eersten die wisselde, met Russell in zijn spoor.
Op de nieuwe harde band wist het tweetal goed meters te maken en Albon en Norris bij te halen. Maar Verstappen kwam duidelijk tekort op het rechte stuk, waar andere bolides makkelijker inhaalden. Dat kostte hem de aansluiting bij Sainz en uiteindelijk ook een positie op Russell. Pérez leek van dat alles geen last te hebben en volgde lange tijd de twee koplopers op de voet. Een podium was zeker haalbaar, maar met het felle gevecht voor zijn neus om P1 was de kans op een mazzeltje aanwezig, als de twee elkaar in de wielen zouden rijden.
Het leek even een close call toen Piastri vlak na de pitstops Leclerc inhaalde. Daarna was het nog meermalen een gevecht met enkele tienden tussen de twee kemphanen, maar er gebeurde niets geks aan de kop. Wel werd het boeiend toen Leclerc eindelijk zo’n 3 ronden voor het eind geen grip meer had, Piastri los was en Pérez aan kon gaan dringen bij de Monegask. Maar Sainz was toen ook al aangesloten en zag zijn kans schoon toen Leclerc en Pérez een gevecht aangingen in bocht 1. Helaas was dat de opmaat naar een zware crash, omdat Sainz en Pérez beiden de slipstream van Leclerc zochten in een poging de laatste podiumplek te pakken. En zo werd Russell de lachende derde! Norris pakte P4 en Verstappen, die nog een gratis stop maakte voor nieuwe banden en mogelijk de snelste tijd, kon de schade niet meer beperken.
Het McLaren Momentum en meer…
Piastri wist op deze buitengewoon boeiende dag voor McLaren een fantastische overwinning te behalen. Norris had nog een leuke bijrol in zijn overwinning. Doordat hij rond de pitstops Pérez goed op had weten te houden, kon Piastri zijn 2e plek daar behouden, waarvandaan hij Leclerc vervolgens kon aanvallen. Norris beperkte voor zichzelf de schade, of beter nog, loopt zelfs wat in op Verstappen, die zijn set-up keuzes diep zal betreuren. Doordat beide McLarens vóór de enige overgebleven Red Bull finishten, staat McLaren nu fier aan kop in het constructeurs kampioenschap. En dat lijken ze ook niet meer af te gaan geven. Red Bull heeft echter, getuige Checo’s competitiviteit, een stukje van het lek boven. Dat kon wel eens cruciaal worden vanaf Austin, over een paar weken. Eerst volgt nog het jaarlijkse bezoek aan de tandarts voor Red Bull: Singapore!
Ferrari zal daar ook op succes azen, met Leclerc als bekwame straatvechter. Voor de constructeurstitel deden zij in Baku geen heel goede zaken, met alleen de 18 punten van Leclerc. Maar Mercedes scoorde met Russell en Hamilton er maar 17. Lewis kon slechts naar plek 9 terugrijden, achter Alonso, Albon en Colapinto, maar net voor Ollie Bearman, die Hulkenberg verschalkte. Ollie is daarmee de enige coureur die in zijn debuutjaar voor twee verschillende teams punten scoorde. En Hulkenberg heeft er ook een record bij: nooit finishte iemand vaker op de hatelijke, puntloze 11e plaats in 1 seizoen: 7 keer in 19 races. Voor de Saubers en de VCARBS was dit een weekend om te vergeten. Yuki kon weer een race niet uitrijden na een crash die niet zijn schuld was. De altijd even emotieloze als talentloze Stroll torpedeerde de Japanner. Gasly reed een dramatisch slechte Alpine nog naar P12, maar daar was alles mee gezegd. En dat Ricciardo daar nog achter reed, zegt eigenlijk ook wel alles wat er over dit zieltogend slecht verlopende seizoen te zeggen is. Als je een lachende Australiër wilt zien, moet je deze dagen bij McLaren zijn!
