Tekst: Rob Beltman
Piastri pakt hoofdprijs in bizarre poppenkast in Budapest
Soms is het jammer dat je maar een week kan nagenieten en napraten van een Grand Prix, want dit is er eentje waar vast 3 weken op teruggekeken kan worden zonder twee keer dezelfde verhaallijn te pakken. Maar we hebben maar een paar dagen, want vrijdag staat de vrije training in Spa alweer op de rol. Voor méér dan een enkeling kan het moment dat de motoren weer aangaan en de helmen op vast niet snel genoeg komen.
Drama in de kwalificatie
Wat dat betreft kunnen we wel beginnen met de dramatische kwalificatie op zaterdag, waar 4 voormalig race-winnaars eruit vlogen in het allereerste deel, dat geplaagd was door wisselende omstandigheden en een rode vlag. Ocon en Gasly gingen kansloos ten onder doordat Alpine besloot het laatste stukje van de kwalificatie uit te zitten. Ze waren overtuigd dat ze genoeg hadden gedaan en de baan niet beter meer werd. Foute keuze. George Russell vloog eruit doordat hij niet genoeg brandstof aan boord had. Dat was niet slim van het team, dat gewoon een rondje marge had kunnen nemen. Het was ook zijn eigen fout, omdat hij zijn run-plan aanpaste en 3 snelle ronden achter elkaar reed. Koning van de klunzen, om het maar oneerbiedig te stellen, was Sergio Pérez. Die hing zijn auto in de wisselende omstandigheden weer eens in de muur. Op vrijdag zat hij ondanks dat hij minder updates op de auto had dan Verstappen, er best goed bij. Maar alweer was de eerste de beste kans om een domme fout te maken weer volledig aan hem besteedt. Waar Verstappen bij vlagen niet te houden is (daarover later meer), is Pérez inmiddels onhoudbaar.
Dat Tsunoda tot nu toe op pole positie zou moeten staan om zijn plek over te nemen, leek voor de Japanner zelf een uitgemaakte zaak. Hij zei vrijdag nog dat het gek zou zijn als Lawson direct gepromoveerd werd en niet hij. Op basis van zijn prestaties tegen een kwakkelende Ricciardo kan hij dat weliswaar stellen, maar om dan in Q3 zelf ook de auto volledig op te vouwen, was niet handig. Het team wist hem wonder boven wonder toch nog zonder gridstraf aan de race te laten beginnen, naast Ricciardo.
Papaya power
Vlak daarvoor stonden, ook gebroederlijk naast elkaar, de Aston’s van Stroll en Alonso. Het laatst koppeltje troffen we aan op de allervoorste rij, namelijk Piastri (P2) en Norris (P1), die voor het eerst in 12 jaar een McLaren 1-2 in quali behaalden. Zij deden dat door met een kleine 5 hondersten Verstappen achter zich te houden. Verstappen was daarover duidelijk gefrustreerd, want de hagelnieuwe upgrades (en dat was een waslijst!) brengen Red Bull nog niet terug aan kop. Norris had aan 1 run genoeg en het gat leek dus kleiner dan het waarschijnlijk zou zijn, als die ook zijn laatste run op hagelnieuwe softs had kunnen doen. Achter Max en de papaya’s kwam op enige afstand de Ferrari van Sainz. Leclerc had op vrijdag al vroeg in FP2 zijn auto de muur in geknald en liep daarna behoorlijk achter de feiten aan. Hamilton nestelde zich tussen de beide bolides in. Een mooie mix voor een race die McLaren nu echt zou moeten winnen…zeker omdat er de afgelopen races toch wat morsig met kansen werd omgesprongen.
Valse start
Op zondag was van regen geen spoor meer te bekennen en kroop het kwik naar een niveau dat geen twijfel liet bestaan over de strategie: een tweestopper was niet aan te ontsnappen. De meeste coureurs vingen de race zoals verwacht aan op de medium band, met uitzondering van de Aston Martin coureurs die op Soft startten. Een rare keus, meer geboren uit armoede dan durf. Verder in het achterveld kozen Perez en Russell allebei voor Hard. Deels om posities goed te maken als de rest zou moeten stoppen, maar vast ook deels om data voor hun teamgenoten te verzamelen.
Pole positie was voor de zoveelste keer niet aan Norris besteed, want al bij bocht 1 was Piastri erlangs aan de binnenkant. Norris wilde niet weer uitremmen en op P3 belanden, zoals in Barcelona, dus dwong Verstappen naar buiten. Die gaf naast de baan een dot gas en pakte P2, om die na een paar ronden en veel gekibbel weer terug te geven. Het begin van een frustrerende dag. GP stelde Max gerust bij het teruggeven: “we have the pace”. En dat was misschien ook wel zo, maar niet in vuile lucht in deze warme omstandigheden. Verstappen kon Norris niet meer bedreigen en kreeg van achteraf druk van Hamilton, die een slecht gestartte Sainz al direct voorbij was en Leclerc achter hem aan had.
Passieve pitstops
De pitstops kwamen al snel. De Aston van Alonso moest zijn zachte rubber al in ronde 9 wisselen voor een harde band. Opvallend vroeg ging ook Hamilton naar binnen (ronde 16), met vlak daarna de ‘cover-of’’ van McLaren in ronde 17 en 18. Max werd geinstrueerd buiten te blijven tot ronde 21, waardoor hij op Hamilton 7 seconden achterstand had. Ook Leclerc bleef lang buiten (tot ronde 23). Met versere banden reed Verstappen wel het gat naar Lewis snel dicht, terwijl hij nog continu updates kreeg over de pace van de McLarens en die aardig kon volgen. Maar Lewis bleek niet te passeren. Een enkele serieuze poging strandde in bocht 2 aan de buitenkant. Het werd al snel duidelijk dat eigenlijk een ‘overpace’ van ruim een seconde per ronde nog geen garantie was dat je er ook langs kon komen.
Des te verrassender was het dat ook de tweede stop door Red Bull zo passief werd aangevlogen. Lewis deed die na 24 ronden op de harde band en wisselde weer naar Hard. Verstappen reed 28 ronden in zijn tweede stint en had dus een off-set van 9 ronden en een compound zachter om Hamilton mee te achterhalen. Maar alweer: erbij komen is één ding, erlangs gaan een andere.
Koppijn bij de kopmannen
Bij Verstappen was de frustratie inmiddels al meerdere malen pijnlijk terug te horen in zijn reacties op de boordradio. Gevraagd om zijn mediums wat zachtjes te behandelen in de eerste ronden na de stop, gaf hij een kinderachtig: “Don’t give me that *** now. You guys gave me this f*** strategy, OK. I’m trying to rescue what’s left”. Dat redden lukte nog wel aardig, tot er contact was met Hamilton, de auto van Max door de lucht vloog en hij feitelijk blij mocht zijn nog op P5 naar de streep te kunnen rijden. Zijn heethoofdige, gefrustreerde houding had hem daar meer kunnen kosten in de strijd om de titel dan hem lief was. Max deed op deze dag waar schadebeperking het maximaal haalbare was absoluut niet wat verstandig was.
Dat deed vooraan ook McLaren niet. Norris verloor dan wel positie aan Piastri bij de start, maar drong in de tweede stint wel nadrukkelijk aan. Het leek dan ook een vooropgezet plan om hem langs Oscar Piastri te helpen toen McLaren hem eerder binnenhaalde voor verse banden. Maar nee, McLaren bleek (veel te) angstig te hebben gekeken naar de agressieve strategie van Mercedes en had daarmee ‘per ongeluk’ de rijders van positie gewisseld. Wat volgde was een rondenlange discussie met Norris om de positie (en een voordeel van 5 seconden) terug te geven. Voor het kampioenschap ronduit onverstandig en het is niet voor te stellen dat Verstappen, of Lewis, Vettel en Schumi, hier gehoor aan zouden geven. Maar Norris deed het na enorme psychologische druk, wel. Piastri ‘mocht winnen’, op een manier waarop je niemand z’n eerste F1 overwinning gunt. Norris nam genoegen met P2. Het team zal zich af moeten vragen hoe ze zichzelf in zo’n wespennest heeft gemanoevreerd en vooral excuses maken aan Norris. Die moest nu namelijk kiezen tussen volwaardig kampioenskandidaat zijn die er alles aan doet, of Mr Nice Guy die weer een overwinning door de vingers glipt. Ik had het zowel begrepen en gerespecteerd als ‘ie de boordradio had uitgezet…en ik denk velen met mij.
Best of the rest
Achter de Papaya’s was het Hamilton die de vruchten plukte van een agressieve bandenstrategie en zijn tweehonderdste podium pakte! Leclerc (P4) profiteerde van Verstappen’s heethoofdigheid, waar Sainz dat niet kon en die dus P6 pakte. Pérez reed stabiel terug naar P7, met Russell op P8 en Yuki knap op P9 met een 1-stopper (M29 + H41). Die lijkt dus nog steeds eerste rang te zitten voor het Red Bull zitje van Pérez na Spa.
Voor P10 was er wat drama, omdat Alonso zijn teamgenoot voor liet gaan om Tsunoda te achterhalen. Dat was echter onder de belofte dat er geswapt zou worden als dat niet zou lukken. En dat gebeurde niet. Stroll pakte het laatste punt. Ricciardo zal met een P12 vanaf een negende startplek toch weer een baaldag gehad hebben. Daar weer achter rijdt een clubje dat de punten nooit in zicht kreeg: Williams, Haas, Alpine en Sauber deden volledig voor spek en bonen mee.
Wie wordt er kampioen?!
Hongarije maakt duidelijk dat de pikorde in F1 definitief veranderd is. Het is geen ‘4-way fight’ met Ferrari, Mercedes, Red Bull en McLaren. De papaya’s zijn gewoon het te kloppen team, met het sterkste pakket. En als ze 1-2’s gaan scoren, dan zijn ze misschien in Zandvoort al aan de leiding van het kampioenschap bij de constructeurs.
Horner maakte duidelijk dat Red Bull het zich niet kan veroorloven om de race maar op één been te moeten rennen. Pérez zijn laatste oortje is versnoept en het is niet voor te stellen dat zelfs bij een mega-prestatie in Spa ze daar durven hopen dat één zwaluw nu wel de zomer maakt. Er zal daar dus tumult zijn. Zeker omdat Verstappen’s hoofd zeker niet goed staat. Hij ziet de bui hangen, want als je eenmaal aan het vechten gaat voor P3 tot P5, dan smelt een voorsprong als sneeuw voor de zon.
Daarbij moet Verstappen ongetwijfeld nog een engine penalty pakken. Daarvoor zullen ze net als andere jaren vast Spa op het oog hebben gehad, maar terugslaan met een overwinning voor de zomerstop zou wel eens beter kunnen zijn voor het moraal. Dan moeten de nieuwe onderdelen maar wachten tot Monza. Eerst maar eens kijken of Max nog koning is in zijn twee thuislanden. Spa (en uiteraard ook Zandvoort) staat bij mij weer op het lijstje om te bezoeken, dus reken op een iets later Race Report volgende week.